Irbis ( Pantera śnieżna )

      Irbis inaczej pantera śnieżna - ssak z rodziny kotowatych.
Nie ryczy tak głośno jak reszta wielkich kotów. Jego dźwięki są podobne do wydawanych prze pumy. Z pumą łączy go także cętkowany deseń futra młodych.

Występowanie

     Żyje w Himalajach i na Wyżynie Tybetańskiej oraz środkowej Azji. Zamieszkuje stepy, lasy i góry do 6 000 m n.p.m. w lecie i ok. 600 m n.p.m. w zimie.

Tryb życia

     Aktywny w ciągu dnia oraz o zmierzchu. Pantera śnieżna należy do samotników. Czasem występuje parami. Jest bardzo czujna i ostrożna.

Pożywienie

     Żywi się koziorożcami, markurami, dzikami, nachurami, tarami i piżmowcami, a także świstakami oraz ptakami. 

Wygląd

      Ma krępe, dość krótkie łapy i długi, gruby ogon. Głowa i tułów mierzą 75-140 cm, ogon 70-100 cm. Irbis waży 35-70 kg. Na biało kremowej lub szarawej na grzbiecie i białej na brzuchu sierści widnieją czarne lub ciemnobrunatne plamy. Długie i gęste futro doskonale kamufluje zwierzę.

Rozród

      Po ciąży trwającej 98-103 dni rodzi się dwoje do pięciu młodych. Z matką przebywają do 1 roku. Dojrzałość płciową osiągają w wieku dwóch lat.  Młode rodzą się w jaskiniach lub szczelinach skalnych, które są wyścielane mchem i sierścią matki.

Ochrona

      Na wolności żyje tylko 4 500-7 000 irbisów, w ogrodach zoologicznych 200. Główne zagrożenia stanowi  lokalny handel futrami tych zwierząt oraz wykorzystywanie ich kości w chińskiej medycynie. Gatunek znajduje się na liście IUCN. Chroni go też CITES. 

Inne

      Żyje w niewoli 16-18 lat. To jeden z najsłabiej poznanych gatunków. Śpi zwinięty w kłębek. Potrafi skakać na odległość do 15 m, przy czym długi ogon służy mu jako ster.